1
دانشیار گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز
2
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز
چکیده
آزادی بیان یکی از حقوق اولیه مورد پذیرش در قانون اساسی است که در برخی قوانین مشمول برخی استثنائات یا شروط شده است که بسیار کلی و قابل تفسیر هستند. جرمانگاری هر نوع فعالیت تبلیغی علیه نظام یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نمونه چنین استثنائاتی است. این جرمانگاری اگرچه به ظاهر ارتباطی به آزادی انتقاد ندارد، اما به دلیل فقدان معیاری روشن در تفکیک فعالیت تبلیغی از انتقاد، اصل آزادی بیان را مخدوش میسازد و بنابراین مغایر قانون اساسی است. با اصل قانونی بودن جرم تنافی دارد؛ زیرا در چارچوب یک تعریف حقوقی روشن از عمل مجرمانه قرار نمیگیرد. افزون بر این با جرمانگاری هر نوع فعالیت تبلیغی غیرهمسو با حکومت، امکان پیگرد قضایی هر نوع انتقاد، تحلیل، اظهارنظر و فعالیت سیاسی ناهمخوان با حکومت و رواج مداهنه و تقدیس، فساد سیاسی و اداری و اقتصادی گسترش مییابد. به نظر میرسد صرف تبلیغ له یا علیه این و آن را تا زمانی که متضمن رفتار مجرمانه خاصی مثل توهین، افترا، نشر اکاذیب و... نباشد، نباید جرم بلکه باید از آثار آزادی بیان تلقی نمود.
شکری، رضا و سیروس، قادر؛ قانون مجازات اسلامی در نظم کنونی؛ تهران: نشر مهاجر، 1384.
شیخ الاسلامی، عباس؛ جرایم مطبوعاتی: بررسی تطبیقی سیاست جنایی جمهوری اسلامی ایران و انگلستان؛ مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد، ۱۳۸۰.
عمید، حسن؛ فرهنگ عمید، تهران: انتشارات جاویدان، 1351.
غنوشی، راشد؛ آزادیهای عمومی در حکومت اسلامی، مترجم: حسین صابری؛ تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1381.
قاری سید فاطمی، محمد؛ حقوق بشر در جهان معاصر (دفتر دوم: جستارهایی تحلیلی از حق ها و آزادیها)؛ تهران: موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1389.
قاضی شریعت پناهی، ابوالفضل؛ بایستههای حقوق اساسی، تهران: میزان، 1390.
جمعی از نویسندگان/ کمیسیون حقوق بشر اسلامی؛ حقوق بشر در جهان معاصر(دغدغه ها و دیدگاه های حقوقدانان و فقهای ایرانی)؛ تهران: انتشارات آیین احمد(ص)، 1388.
گلدوزیان، ایرج؛ محشای قانون مجازات اسلامی، تهران: انتشارات مجد، 1383.