حق مجرم در تعیین سرنوشت خویش در دعوای کیفری عبارت است از امتیازی که مقام قضایی بر اساس قانون با احراز شرایط خاص قانونی به بزهکار اعطا میکند و بر اساس آن تعیین سرنوشت دعوای کیفری را به او واگذار میکند. این حق در حقوق اسلام و ایران جایگاه ویژهای دارد و در اعلامیههای الزامآور و ارشادگر حقوق بشر و قواعد سازمان ملل نیز بدان اشاره شده است.
هدف مقاله حاضر بررسی مبانی، آثار و چالشهای فراروی اعطای حق تعیین سرنوشت دعوای کیفری به مجرم است؛ بنابراین برای دستیابی به این هدف با روشی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی و تبیین مبانی و دلایل عمومی، کیفرشناختی و جرمشناختی رویآوری به چنین حقی و آثار آن در دادرسیها پرداخته شد و به این نتیجه دست یافتیم که این شیوه دادرسی در بستر غالب نظریات کیفرشناختی و جرمشناختی قابلیت پذیرش دارد و هویتبخشی به بزهکار، سرعتبخشی به رسیدگیهای کیفری، کیفرزدایی و کاهش میزان استفاده از ضمانت اجراهای کیفری، کاهش هزینههای نظام عدالت کیفری، افزایش دقت در رسیدگیها و نیز افزایش اعتماد به دستگاه قضایی از جمله مهمترین آثار اعطای این حق به مجرماند.
حاجی ده آبادی, محمد علی, & قادرینیا, محمد. (1395). مبانی، آثار و چالشهای حق مجرم در تعیین سرنوشت خویش در دعوای کیفری. حقوق اسلامی, 13(51), 71-102.
MLA
محمد علی حاجی ده آبادی; محمد قادرینیا. "مبانی، آثار و چالشهای حق مجرم در تعیین سرنوشت خویش در دعوای کیفری". حقوق اسلامی, 13, 51, 1395, 71-102.
HARVARD
حاجی ده آبادی, محمد علی, قادرینیا, محمد. (1395). 'مبانی، آثار و چالشهای حق مجرم در تعیین سرنوشت خویش در دعوای کیفری', حقوق اسلامی, 13(51), pp. 71-102.
VANCOUVER
حاجی ده آبادی, محمد علی, قادرینیا, محمد. مبانی، آثار و چالشهای حق مجرم در تعیین سرنوشت خویش در دعوای کیفری. حقوق اسلامی, 1395; 13(51): 71-102.