در اسناد بینالمللی حقوق بشر، مفاهیمی مانند اخلاق حسنه، نظم عمومی، بهداشت عمومی، منافع عمومی، حقوق و حیثیت دیگران، به عنوان محدودیتهای آزادی بیان مقرر شدهاند. به بیان دیگر به سبب آن اسناد، هیچ فردی مجاز نیست به استناد برخورداری از حق آزادی بیان، محدودیتهای مذکور را نادیده بگیرد. در این میان، اعلامیه اسلامی حقوق بشر با رویکردی متفاوت از دیگر اسناد جهانی و منطقهای حقوق بشر، به محدودیتهای آزادی بیان پرداختهاند و موارد دیگری مانند ضوابط اسلام، حرمت انبیا، مقدسات و هرآنچه را سبب نابودی یا سستی اعتقادات شود، به محدودیتهای آزادی بیان افزوده و قلمرو آنها را گسترش داده است. توسیع قلمرو محدودیتهای حق آزادی بیان در اعلامیه اسلامی حقوق بشر، آن را در جایگاهی متفاوت از دیگر اسناد بینالمللی قرار داده است و ضرورت تبیین گستره محدودیتهای مقرر در اعلامیه و چرایی آن را از دیدگاه منطق حقوق بشر ایجاب میکند. این نوشتار محدودیتهای حاکم بر حق آزادی بیان را در اعلامیه اسلامی حقوق بشر، به صورت تطبیقی با دیگر اسناد حقوق بشری ارزیابی میکند و به دنبال پاسخ به چرایی تفاوتهای موجود در گستره محدودیتهای حق آزادی بیان میان اعلامیه اسلامی حقوق بشر و دیگر اسناد بینالمللی حقوق بشر است.
ملکوتی, سیدحسین, ناصری, علیرضا, & قاسم آبادی, مرتضی. (1395). محدودیتهای آزادی بیان در اعلامیه اسلامی حقوق بشر با رویکرد به اسناد بینالمللی. حقوق اسلامی, 13(50), 157-179.
MLA
سیدحسین ملکوتی; علیرضا ناصری; مرتضی قاسم آبادی. "محدودیتهای آزادی بیان در اعلامیه اسلامی حقوق بشر با رویکرد به اسناد بینالمللی". حقوق اسلامی, 13, 50, 1395, 157-179.
HARVARD
ملکوتی, سیدحسین, ناصری, علیرضا, قاسم آبادی, مرتضی. (1395). 'محدودیتهای آزادی بیان در اعلامیه اسلامی حقوق بشر با رویکرد به اسناد بینالمللی', حقوق اسلامی, 13(50), pp. 157-179.
VANCOUVER
ملکوتی, سیدحسین, ناصری, علیرضا, قاسم آبادی, مرتضی. محدودیتهای آزادی بیان در اعلامیه اسلامی حقوق بشر با رویکرد به اسناد بینالمللی. حقوق اسلامی, 1395; 13(50): 157-179.