تسهیل تجارت نیازمند منابع مالی است و تامینکنندگان منابع مالی همواره نگران بازگشت پول خود هستند. با در نظر گرفتن این مهم، شیوههای متنوعی برای تامین مالی قراردادها و پروژههای تجاری بینالمللی تعریف شده است که از آن با عنوان سازوکارهای تامین مالی بینالمللی یاد میشود. بیع شرط نهادی پذیرفتهشده در فقه اسلامی است که با توجه به خصوصیات سنتی و منحصر به فردش، میتواند پاسخگوی نیازهای تجار و بنگاه-های اقتصادی بوده و به عنوان شیوهای مستقل در تامین مالی تجاری بینالمللی مورد شناسایی قرار گیرد. بیع شرط قالبی حقوقی است که با فراهم کردن بستری برای تزریق سرمایه، وثیقه کافی را در اختیار تامینکننده مالی قرار میدهد، به این شکل که تامینکننده مالی پس از در اختیار گذاردن منابع مورد نیاز برای خرید کالا، یک قرارداد بیع با خریدار کالا منعقد نموده و کالا را از او میخرد، با این شرط که اگر خریدار(متقاضی منابع مالی)، در مدت زمانی معین مبلغ مورد نظر را مسترد کرد، قرارداد بیع فسخ شده و کالا به ملکیت او در آید.