1
عضو هیات علمی گروه حقوق عمومی و اقتصادی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی تهران
2
دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
سلامت روان در نگاه سازمان جهانی بهداشت، مفهومی فراتر از فقدان اختلالات روانی و مشتمل بر خودکارآمدی و شکوفایی توانمندی‌های بالقوه فکری و هیجانی و است که حق بنیادین همگان قلمداد می‌شود. جایگاه ویژه این حق، در ماده 12 میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شناسایی شده است؛ اما به مجرد شناسایی آن، برخورداری همگان از این حق به دست نمی‌آید و بازکردن گره‌های این مسیر، نیازمند اقداماتی ایجابی است. در پرتو همین نکته آشکار می‌شود که تنها راه تضمین این حق قبول مسئولیت دولت و پذیرش تعهد نسبت به آن است. ازآنجایی که دولت‌ها با اقدامات خود می‌توانند در راستای فراهم آوردن امکانات و شرایط تحقق این حق گام بردارند؛ در این نوشتار، ضمن تبیین مفهوم حق بر سلامت روان و بررسی اسناد بین‌المللی، به تعهدات دولت در راستای تحقق آن می‌پردازیم. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که دولت‌ها در راستای تحقق این حق امکانات و منابع خود را به کار می گیرند و با توجه به سیاستگذاری ها و تقنین در این راستا به اجرای آن می‌پردازند.
)