حمایت از حق باروری زنان دارای معلولیت در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران و معاونت پژوهش حوزه علمیه خواهران استان قم

2 استادیارگروه الهیات دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

چکیده

پیرو الحاق ایران به کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت سال 1387، در خصوص حمایت از افراد معلول تعهداتی در عرصه بین‌المللی بر عهده دولت ایران قرار گرفته که حمایت از باروری معلولین را شامل می‌گردد. در اجرای تعهدات مزبور، در زمینه گستره حقوق قابل حمایت در این زمینه و مبانی فقهی و حقوقی آن ابهامات و سؤالاتی مطرح است. مقاله حاضر به بررسی این تعهدات در خصوص حقوق باروری زنان دارای معلولیت، از منظر حقوق بین‌المللی و حقوق داخلی با رویکرد تطبیقی میان اسناد بین‌المللی و قوانین داخلی و فقه امامیه می‌پردازد. نتایج، حاکی از آنست که ازدواج و باروری در حقوق بین‌الملل، به عنوان یک «حق» برای افراد معلول به رسمیت شناخته شده و دولت موظف به تامین وسایل ضروری، جهت اِعمال این حقوق است؛ اما قانونگذار در قانون حمایت خانواده، در جایی که نقص ژنتیکی والدین معلول، منجر به ضرر جنین گردد، دستور منع تولیدنسل داده ، در حالی که ابتنای مبانی فقهی بر سیاست تشویقی اسلام در خصوص ازدیاد نسل و فرزندآوری بعنوان مهمترین کارکرد ازدواج،شامل افراد دارای معلولیت شده و به حکم اولی ایشان حق ازدواج و تشکیل خانواده و به تبع آن باروری داشته و نمی‌توان بدون دلیل و تنها با تکیه ‌بر اختلالات جسمی و معلولیت، حکم به اسقاط حق باروری برای افراد معلول داده و به اقتضای قواعد فقهی همچون مصلحت عمومی، دفع ضرر محتمل و توجه به اسباب و امور در خلقت تکوینی، به جای منع تولید نسل مداخله دولت باید در جهت ارتقاء خدمات، نظارت و بهداشت برای عموم جامعه باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

حقوق اسلامی
دوره 20، شماره 77
تیر 1402
صفحه 119-143

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار