The Institutions Qualified to Legislative Initiative in Criminalization and Penalization

Document Type : Original Article

Authors

1 دانشجو

2 law faculty university of qom

3 Associate Professor, Department of Criminal Law and Criminology, University of Qom

Abstract

In our legal system in addition to the judiciary, members of parliament and government are qualified to legislative initiative including Criminalization and Penalization. It is obvious that when several institutions have Similar qualification, implementation of qualification should be in such a way that there is no interference. The most important action to solve this problem is to move in a predetermined direction. But in our legal system, this direction is not foreseen and the existing tools are ineffective.
This article, by explaining the current situation regarding the institutions qualified to legislative initiative in criminalization and penalization, the solution to achieving coherence in the application of the competence of the three powers in the legislative initiative, in addition to the need to accept the competence of the legislative initiative of the parliament members and the government in the aforementioned area, presenting the authority of this initiative to the authority judiciary and entering it into the legislative process; because the judiciary has the appropriate tools for efficient legislation regarding criminalization and penalization.

Keywords

Main Subjects


  1. پژوهشکده شورای نگهبان؛ اصول قانون اساسی در پرتو نظرات شورای نگهبان؛ اصل 156، شماره مسلسل 13960082، تاریخ انتشار: 19/09/1396 (الف).
  2. پژوهشکده شورای نگهبان؛ اصول قانون اساسی در پرتو نظرات شورای نگهبان؛ اصل 158، شماره مسلسل 13960084، تاریخ انتشار: 19/09/1396 (ب).
  3. پژوهشکده شورای نگهبان؛ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به‌همراه نظرات تفسیری شورای نگهبان؛ چ1، تهران: پژوهشکده شورای نگهبان، 1397.
  4. پژوهشگاه قوه قضائیه؛ حقوق و خط‌مشی (سیاست) در تهیه لوایح قضایی؛ تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه، [بی‌تا].
  5. جمشیدی، علیرضا و امید رستمی غازانی؛ «"قضا" و "نظام قضائی": تمرکز امور قضایی در قوه قضائیه»، فصلنامه دیدگاه‌های حقوق قضائی؛ ش63، پاییز 1392، ص31ـ66.
  6. حبیب‌نژاد، سیداحمد و احمد تقی‌زاده؛ «نیازسنجی تقنینی؛ عنصری بایسته در قانونگذاری شایسته»، دانش حقوق عمومی؛ ش26، زمستان 1398، ص25ـ46.
  7. حبیب‌نژاد، سیداحمد و سیده زهرا سعید؛ «چالش‌های نظارتی مجلس شورای اسلامی بر برنامه‌های توسعه»، دانش حقوق عمومی؛ ش28، تابستان 1399، ص93ـ114.
  8. راسخ، محمد و احمد مرکز مالمیری؛ «تبیین اصول تشریفاتی قانونگذاری»، تحقیقات حقوقی؛ ش9، تابستان 1391، ص53ـ99.
  9. راسخ، محمد؛ بنیاد نظری اصلاح نظام قانونگذاری؛ تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس، 1384.
  10. راسخ، محمد؛ حق و مصلحت؛ ج2، چ4، تهران: نشر نی، 1395.
  11. زرشکن عابد، لیلا؛ ارزیابی تأثیرات قانون (ابزاری برای قانونگذاری بهتر)؛ چ1، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس، 1387.
  12. عبداله‌زاده شهربابکی، آزاده؛ درآمدی بر کیفیت قانون؛ چ1، تهران: شرکت سهامی انتشار، 1400.
  13. غلامی، علی و علی بهادری جهرمی؛ «مفهوم، ماهیت و نظارت بر اجرای سیاست‌های کلی نظام»، فصلنامه بررسی‌های حقوق عمومی؛ ش1، بهار 1392، ص51ـ72.
  14. کاشانی، جواد؛ «مفهوم لایحه قضایی»، فصلنامه پژوهش حقوق عمومی؛ ش53، زمستان 1395، ص9ـ27.
  15. کدخدایی، عباسعلی و محمدامین ابریشمی راد؛ «رویّه شورای نگهبان درخصوص اصول و ضوابط حاکم بر ابتکار قانون»، فصلنامه دانش حقوق عمومی؛ ش13، بهار 1395، ص1ـ22.
  16. مرادی برلیان، مهدی؛ مفهوم لوایح قضایی و آثار حقوقی آن؛ چ1، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه، 1394.
  17. مرکز مالمیری، احمد و سعید عطار؛ «آسیب‌شناسی قانونگذاری در ایران ازمنظر رویّه ابتکار قانونگذاری»، مجلس و راهبرد؛ ش96، زمستان 1397، ص213ـ236.
  18. مرکز مالمیری، احمد؛ اختلال در ابتکار قانونگذاری در ایران؛ آموزه‌هایی برای مجلس یازدهم (گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی)؛ شماره مسلسل گزارش: 17139، تاریخ انتشار 23/4/1399.
  19. مویل، کوئن جی؛ «ارتقای کارآمدی رویّه‌های تقنینی پارلمان»، گفتارهایی در قانون و قانونگذاری؛ ترجمه حسن وکیلیان؛ چ1، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس، بهار 1390، ص277ـ303.
  20. نیکونهاد، حامد و سیده نگار موسوی؛ «فرایند و الزامات حقوقی تهیه و تصویب قوانین برنامه توسعه؛ مطالعه موردی لایحه برنامه ششم»، دانش حقوق عمومی؛ ش22، زمستان 1397، ص23ـ46.