TY - JOUR ID - 36142 TI - نقش بهبودی عضو با گذشت زمان بر دیه در حقوق اسلامی JO - حقوق اسلامی JA - ILAW LA - fa SN - 1735-3270 AU - کلانتری خلیل‌آباد, عباس AU - میرخلیلی, سید احمد AU - فرزانه وشاره, معین AD - دانشیار گروه فقه و حقوق دانشکده الهیات دانشگاه آیت الله حائری میبد AD - استادیار گروه فقه و حقوق دانشکده الهیات دانشگاه آیة الله حائری میبد AD - دانشجوی دکتری فقه و حقوق جزا دانشگاه آیة الله حائری میبد Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 16 IS - 61 SP - EP - KW - گذشت زمان KW - بازگشت دیه KW - بهبودی عضو KW - اختیارات حاکم اسلامی DO - N2 - گذشت یکسال به عنوان یک اصل در فقه اسلامی بر اساس نصوص روایی در بسیاری موارد جهت یقینی شدن امور پذیرفته شده است. برخی از فقها، بهبودی عضو، بعد از گذشت یکسال را بر اساس روایات، موهبت جدیدی به جانی یا مجنی علیه به حساب آورده اند که موجب ایجاد آثاری مانند عدم بازگشت دیه ی پرداختی به جانی یا عدم اجرای دوباره ی قصاص جانی می دانند. نظر مقابل، با رد این ادله، گذشت این مدت را در مورد ثبوت دیه یا عدم آن بی تاثیر می داند. این گروه، عضو رویش شده را همان عضو از دست رفته محسوب نموده اند که موجب ترتب آثاری چون عدم ثبوت دیه و یا برگشت پذیری دیه ی پرداختی خواهد بود. قانون مجازات اسلامی در مورد بهبودی، پس از گذشت زمان و تکلیف دیه در این مورد، ساکت است و هیچگونه اختیاری در رابطه با گذشت زمانی مانند یکسال، جهت مسلم شدن امر به حاکم اسلامی یا قاضی نمی دهد. در این مقاله ثابت می شود که گذشت یکسال به عنوان اماره ی احتساب عضو رویش شده به عنوان یک هدیه ی جدید خداوند به شخص، می باشد؛ به طوری که می توان در صورت پیدا شدن یقین از راههایی مانند نظریه ی کارشناسی و یا عادی نبودن بهبودی عضو، به کمتر از این زمان نیز بسنده نمود. UR - https://hoquq.iict.ac.ir/article_36142.html L1 - https://hoquq.iict.ac.ir/article_36142_bbcd281baa363f89251d1005bf895d6e.pdf ER -